24. Czasem jasna myśl podsuwa ciemne pomysły.

Obudziły mnie dzieci ganiające się po domu . Przetarłam oczy i spojrzałam w prawo. Paul jeszcze spał. Nie rozumiałam jak można się nie obudzić przy takich wrzaskach ?. Wstałam i od razu ubrałam się w to :

Wyszłam z pokoju i od razu wpadła na mnie Ewa , a zaraz za nią reszta dzieci . 

- Ciszej troszkę się bawcie . 

Dzieci pokiwały głową i poszły do swoich pokoi. Na dole też nie było cicho.

Olga z Iwoną przygotowywały śniadanie. 

- Pomóc Wam ?

- Nie  . Poradzimy Sobie.

- Nie to nie . 

Wujek siedział smutny w salonie. Usiadłam obok niego i spytałam co mu jest.

- Boję się o Ciebie . Wszystko przez Petera. 

- Ale spokojnie. Przecież , będzie ze mną Paul. Wiesz jaki on jest dla mnie ważny.

- Tak. - wujek wziął głęboki wdech. - Mam nadzieję że wszystko dobrze się skończy. 

- Też mam taką nadzieję . Rozluźnij się . Wszystko będzie dobrze. Niedługo święta. 

- Dobrze - westchnął wujek i zaczął mnie łaskotać.

- Aaaa ! Wujku przestań ! Nie tak miałeś się rozluźnić ! -  wujek przestał i się zaśmiał . 

Ja tylko westchnęłam i poszłam na górę obudzić Paula. Miałam już wchodzić do sypialni, ale uprzedził mnie dźwięk przychodzącego sms-a . Wiadomość była od brata.

,,Widzimy się o 12:00 przy jeziorku . Czekam ! ''

Jest godzina 11:00 . Coraz bardziej się bałam tego zadania . Weszłam do sypialni, gdzie Paul właśnie się ubierał . 

- O ! Jaśnie Pan wstał ? 

- Kiedyś trzeba - podszedł do mnie i pocałował mnie w usta.- Jak Ci się spało ? 

- Bardzo dobrze. A tobie ?

- Również - objął mnie od tyłu i lekko całował po szyi.

- Paul. Peter napisał że o 12:00 będzie w parku - odwróciłam się i spojrzałam głęboko w jego oczy. Widziałam w nich smutek. Może tak jak ja się bał ? 

- Wszystko będzie dobrze. - przytulił mnie do siebie . 

*O.Petera*

Wybrałem szybko numer Olgiera i zakomunikowałem mu że akcja odwołana a pieniądze może zostawić dla siebie. Był zdziwiony, ale chyba jednocześnie zadowolony. 

Coś we mnie drgnęło. Że byłem aż tak głupi , żeby na własną siostrę i miłość jej życia a mojego kolegę z drużyny nasłać jakiś typów po to żeby ich pobili ? Co ja chciałem zrobić ? Kinga to moja przyrodnia siostra, ale siostra. Nie jest niczemu winna. To ojciec jest winny.On nie żyje. Nic tego już nie odwróci. Nic. Gdy byłem młodszy mogłem walczyć o ojca, a przynajmniej o spotkanie się z nim. Teraz już za późno, za późno na wszystko . 

Pojedyncza łza spłynęła po moim policzku. Szybko ją wytarłem. Przecież.... chłopaki nie płaczą. 

Teraz mogę mieć tylko nadzieję że , Kinga mi wybaczy i mi zaufa . Zrobię wszystko aby tak się stało . 

*O.Olgi*

Po skończonym śniadaniu, Paul z Kingą poszli na spotkanie, Krzysiek z Iwoną do  kina , a ja siedziałam sama w domu z dziećmi . Dzieci bawiły się w berka w domu , a ja postanowiłam przejrzeć zdjęcia moje i Grześka które robiliśmy sobie podczas imprezy. Już chciałam włączać komputer, lecz uprzedił mnie dzwonek do drzwi . Nikogo się nie spodziewałam. Otworzyłam drzwi, w których stał Grzesiek . 

- Cześć kochanie . 

- O ! Cześć ! Co tu robisz ? - Grzesiek pocałował mnie w policzek . 

- Nie ja tu  tak tylko na chwilkę . Słuchaj, co robisz wieczorem , w okolicach 20 ? 

- Nic nie mam zaplanowanego.

- No to super. Widzimy się w restauracji , tej co zawsze pamiętasz ?

- Oczywiście. 

- To widzimy się wieczorem . Tylko ładnie się ubierz,

- Okej . - zamknęłam drzwi , byłam odrobinę zaskoczona . W sumie miła kolacja tylko we dwoje ? Czemu nie ? Teraz już mogłam spokojnie włączyć laptopa i przejrzeć zdjęcia . 

*O.Kingi* 

Stałam wtulona w Paula na chodniku. Przedemną rozciągał się staw, w którym były przeurocze łabędzie. Paul cały czas mnie uspokajał . W oddali zobaczyłam sylwetkę Petera. 

- Spójrz - powiedziałam do Paula , a on spojrzał w tą samą stronę co ja. 

- Spokojnie . - oderwałam się od niego. Nawet nie wiem kiedy Peter znalazł się przy nas.

Spojrzał na nas niepewnym wzrokiem . 

- Cześć.- odezwał się jako pierwszy .

- Cześć - odpowiedziałam.

Panowała chwilę cisza. Nikt nie miał odwagi powiedzieć pierwszego słowa. Ani ja , ani brat , ani Paul. 

- Może siądziemy ? - zaproponował Peter, wskazując ławkę . Kiwnęłam głową . 

- Słuchaj, Kinga. Chcę Cię bardzo przeprosić - zaczął Peter kiedy już spokojnie usiedliśmy . - Niewiem co mnie opętało . Chciałem coś osiągnąć . Ale sam niewiem co . Wyższość ? Niewiem . Co by to dało że tobie bym coś zrobił, albo Tobie Paul. Przecież twój jak i mój ojciec nie żyje. Mogłem myśleć o odzyskaniu ojca gdy byłem młodszy. Ty nie zabrałaś mi ojca. To moja wina. Powinienem go odnaleźć i próbować chociaż mieć z nim jakiś skryty kontakt . Kinga . Przepraszam Cię - zakończył Peter . Jego mowa była dość przekonywująca.

- Peter. Daj mi się zastanowić . Proszę  

- Oczywiście. Zrobię wszystko, abyś mi wybaczyła . Kocham Cię jak siostrę . 

,, Kocham Cię jak siostrę '' to pierwsze piękne słowa usłyszane od mojego brata. Chyba mu chcę wybaczyć, ale muszę jeszcze się nad tym poważnie zastanowić . Bardzo poważnie .

Pożegnaliśmy się z Peterem w zgodzie . Bardzo chciał żebym mu wybaczyła. Ale ja jeszcze muszę się bardzo poważnie się zastanowić . Pogadać z Paulem, ciocią i wujkiem . Oni mają też w tym bardzo ważną rolę . 

- Powinnam mu wybaczyć ? - spytałam Paul'a w drodze powrotnej.

- Niewiem, Kiniuś , Niewiem . Nie mamy pojęcia czy on znowu nam czegoś nie zrobi. 

- Właśnie i to mnie najbardziej dręczy.

- Co wczoraj chciała od Ciebie Olga ? - zmienił temat Paul.

- Norbert chce odebrać jej Ewę . A wiesz jaki on jest.

- Wiem, wiem.

- Właściwie.... Znasz jakiegoś dobrego prawnika ? 

- Nie - Paul chwilę się zastanowił. - Ale jeden z braci Nikolay'a jest naprawdę dobrym prawnikiem . Czasami przyjeżdżał na mecze. Już nie pamiętam jak się nazywa . 

- To bardzo dobrze by się składało . Gdyby Norbert w taki sposób chciałby odebrać córkę mojej siostrze to przydałby się dobry prawnik . Ba ! Nawet najlepszy!. Norberta stać na wszystko i z pewnością wynajmnie najlepszego prawnika . 

- Tak. Jak chcesz mogę skontaktować się z Nikolay'em o tego brata. 

- Spokojnie . Narazie czekamy na ruch Norberta. 

- Okej . 

5 minut później byliśmy już pod moim domem . 

- Jak było ? - od progu powitał nas wujek . 

- Zaraz wszystko opowiemy. 

Weszliśmy do salonu. 

- No i jak było ? Nic Wam nie zrobił ? 

- Nie. Wszystko jest okej . 

- No to co mówił ?

- Że za wszystko przeprasza. Że nie wiedział co robi . I że bardzo żałuje . Błagał żebym mu przebaczyła.

- I co wybaczyłaś mu ? 

- Jeszcze się zastanawiam . 

- Chyba jednak powinnaś mu wybaczyć . My z  Paulem znamy go dobrze. Nie wierzę żeby chciał jeszcze tobie coś zrobić . 

- Ja chyba też . 

- Dobrze. Skończmy z tym . Olga mi powiedziała że Norbert się odezwał . 

- Tak. Wiem o tym . 

- I zamierza jej odebrać Ewę ?

- Tak. 

- Co za s******l. Zabiję go ! - wujek wrzasnął i zdenerwowany jak nigdy dotąd usiadł  na sofie obok mnie i Paula. 

- Spokojnie . Znajdziemy dobrego prawnika . 

- Mam nadzieję . Idę się położyć , bo jak na dziś to już dość emocji.

Wujek wyszedł . Zostaliśmy sami z Paulem w salonie . 

- Wracamy do mnie czy jeszcze dziś nocujemy tu ? 

- Tu. Okej ?

- Oczywiście. Dla  Ciebie wszystko. - pocałował mnie we włosy.

- Idę zobaczyć co u Olgi .

- Okej . 

Wyszłam z salonu i poszłam do pokoju Olgi . Zajrzałam przez drzwi. Olga stała przed lustrem, a na łóżku było tysiące ubrań.

- Gdzie się tak stroisz siostrzyczko ? - weszłam do pokoju i zaczęłam przeglądać ,, odrzucone '' ciuchy . 

- Ahh... Grzesiek zaprosił mnie na randkę dziś wieczorem . 

- No i wszystko jasne. 

- Oj Kinga ! Ty nigdy nie zrozumiesz . Ja go Kocham ! Siostra ! Kocham ! - szturchnęła mnie w ramię . 

- No, ok ok . A co sądzisz o Nikolay'u ? - chciałam lekko ,poderwać' temat Nikolay'a . 

- Jest fajny, całkiem przystojny . Ale nie mój typ . Za ,, spokojny '' jak to się mówi. Ja wolę typy imprezowiczór i niegrzecznych chłopców . 

- Aha, czyli gdyby nie Grzesiek to Niko nie zająłby twojego miejsca u boku ? 

- Z pewnością nie . 

- Okej. Twój wybór. To co na siebie zakładasz ? 

- Myślałam nad tymi 2 kompletami . 

Pokazała mi ubrania . 

- W tym chcesz iść ?! - lekko krzyknęłam, tak aby za chwilę wszyscy domownicy się nie zlecieli . 

- No, a co złe ? 

- Weź nawet się w tym mu nie pokazuj. 

- To pomóż mi coś wybrać . 

- Okej . Zaraz Cię wystroimy . 

Po 2 godzinach przeszukiwania ubrań i szykowania makijażu wybraliśmy ten zestaw : 

Makijaż był dobrany pod ubrania . Końcowy efekt był piękny. 

- Dobra ruszaj . Twój Romeo czeka . 

Siostra mnie przytuliła i poszła na dół. Szczerze nie byłam zachwycona tym , ale cóż . Jej wybór . Zeszłam do salonu . Paul siedział z Krzyśkiem i dziećmi . Grali w scraable . Postanowiłam się dołączyć . Grało się świetnie . 

*2 godziny później*

- Dobrze dzieci ! Na dzisiaj koniec ! Idziemy spać. - krzyknął wujek i zaprowadził dzieci do swoich pokoi . 

Zostaliśmy z Paulem sami w salonie . 

- To... Co robimy ? - Paul zaczął mnie całować po ramieniu , szyi i cały czas szedł w górę . 

- Hmmm.. Idziemy spać . - szybko wstałam i pobiegłam na górę . 

- No chyba nie . - krzyknął Paul i zaczął mnie gonić . 

Walnęłam na łóżko i czekam aż zdyszany Paul wbiegnie do pokoju. I doczekałam się . 

- Nigdzie nie idziemy spać . Będziemy się bawić całą noc . 

Paul rzucił się na mnie i zaczął mnie całować po szyi. Nie minęła chwila a nie mieliśmy już na sobie ubrań. Chciałam tego bardzo . Paul z pewnością też . 

---------------------------------------------------------

No, i tak ! ;D Nie jestem zbytnio przyzwyczajona do pisania tzw. sexy-time :P Ale nie ukrywam może kiedyś zbiorę się na odwagę i napiszę . 

Mam nadzieję że rozdział się podoba ! :)

Co do nowego bloga to prolog mam napisany na kartce . :) Także muszę go przepisać tylko :) 

Co sądzicie o tym rozdziale ? :) Prosze o szczere opinie ..

Wczoraj Arkadiusz Gołaś obchodziłby swoje 33 urodziny. :( Pamiętamy ! [*] :(