15. Długa dysputa oznacza że obie strony nie mają racji.

*O.Olgi*
- Wujku chyba musimy porozmawiać .
- Chyba tak.
Usiadłam na sofie obok Krzyśka. Chrzestny wyłączył telewizor i chyba czekał aż ja zacznę . No to czas zacząć to długooczekiwana rozmowę. Przecież obiecałam to Kindze - pomyślałam .
- Chciałam Cię przeprosić za to że ... nie zaufałam Ci przed ołtarzem. Że nie odmówiłam Norbertowi małżeństwa. Miałeś rację.
- I myślisz że to wszystko zmieni  ? Że o tym wszystki zapomnę ? Że przeprosiny i już ? - Wujkowi podniósł się głos. Nie będzie łatwo - pomyślałam .
- Wiem że to nie duzo zmieni, ale mam nadzieję że mi wybaczysz ten błąd sprzed kilku lat. Ja się z nim rozwiodłam.
- No i to jest jedyna dobra decyzja jaką podjęłaś w swoim życiu .
- Wybaczysz mi ?
- Oluś, ja - wujek się zawachał ale za chwilę  dodał - Ja muszę sobie to wszystko przemyśleć . Daj mi trochę czasu Oluś.
- Dobrze. Przyjdź do mnie kiedy podejmiesz decyzję .
- Okej.
Wstałam z sofy i poszłam do kuchni. Na korytarzu zauważyłam Ewunię bawiącą się w berka z Sebastianem i Dominiką. Uśmiechnęłam się na ten widok. Przynajmniej dzieci się dogadały. Mam nadzieję że ja z chrzestnym też się dogadam.
- Maamo pobawisz się z nami ? -spytała zmęczona Ewa .
- W berka ?
- Nie. Bo juś się zmęczyłam .
- No widać . Tylko żebyś się nie pochorowała.
- Pochojuję . Chodź mamo .
- Dobrze.
Mała pociągnęła mnie za rękę do pokoju Sebastiana. Wieczór w towarzystwie dzieci zawsze jest wesoły.

*O.Kingi*
- Opowiesz mi coś o sobie ? - zapytał Paul po zmyciu naczyń po jego pysznej kolacjii.
- Więc. Mam na imię Kinga. Moim wujkiem jest Krzysiek. Mieszkam z nim od niedawna, ale czuję się u niego dobrze.
- Dlaczego z nim mieszkasz ? - padło z ust Lotmana pytanie którego najbardziej się obawiałam .
Powiedzieć mu czy nie ? Zastanawiałam się chwilę . Postanowiłam to pierwsze . Powiedzieć mu . Chciałam być z nim szczera.
- Wprowadziłam się do niego ponieważ , moi rodzice - w tej chwili mój głos się złamał. Chciało mi się płakać . Przyrzekłam sobie że nie będę już płakać . Że będe znowu szczęśliwa. Wzięłam głeboki oddech i mówiłam dalej - Moi rodzice zginęli w wypadku samochodowym . Wujek , oprócz siostry jest moją jedyną rodziną - po wypowiedzeniu tych słow nie mogłam wytrzymać. Wtuliłam się w Paula i zaczełam płakać , chodź nie chciałam . Broniłam się jak mogła ale to było silniejsze ode mne . Paul objął mnie ramieniem i zaczął mnie pocieszać .
Uspokoiłam się i odkleiłam od Paula. Wzięlam głęboki wdech i opowiadałam dalej.
- Teraz, właśnie dziś wprowadziła się do mnie moja siostra . Też miała pewne kłopoty  ale to już mam nadzieję przeszłość.
- No to wesoło masz tam pewnie. - uśmiechnąl się Paul. - Mogę zadać ci jedno pytanie ?
- Tak.
- Co to było z tą anoreksją ?
- S-Skąd o tym wiesz ? - zapytałam ledwo.
- Krzysiek mi o tobie opowiadał więc coś wiem. Powiesz mi ?
- No tak. Krzysiek . Zabiję go jak wrócę . Mogę Ci powiedzieć jeśli chcesz .
- Chcę - odpowiedział stanowczo Paul i objął mie ramieniem. Wtuliłam się w niego i opowiedziałam mu tą niełatwą dla mnie historię .
Paul słuchał w ciszy i skupieniu . Gdy skończyłam Paul nic nie mówił. Była cisza. Patrzył gdzieś w martwy punkt.
- Dużo przeszłaś - powiedział Paul i pocałował mnie we włosy . - Obiecuję Ci że za mną będziesz tylko przechodziła te dobre chwile. Obiecuję Ci to .
- No dobrze - uśmiechnęłam się - Teraz opowiedz coś o sobie .
- Ok. Więc nazywam się Paul
- To wiem . Kokrety - powiedziałam stanowczo i się wtuliłam w mojego chłopaka.
- No dobrze - uśmiechnął się Paul i zaczął opowiadać coś o sobie .
Najbardziej zastanowił mnie rozwód Paula.
- Kochasz jeszcze ją ? - spytałam gdy skończył mówić.
Paul westchnął głęboko .
- Nie. Już nie. Teraz mam tylko ciebie i to Ciebie kocham .
- Ja Ciebie też .
- No to wypijmy za nas .
- Dobrze.
Paul nalał wina do kieliszka.
Wzięłam kieliszek do rąk i wznieśliśmy za nas toast .
- Za nas - powiedział Paul .
- Za nas - odpowiedziałam po czym zmoczyłam usta w czerwonym napoju.
- Chcesz może herbaty ?
- Poproszę . - powiedziałam ,
Gdy Paul wyszedł dziwnie zaczęło mi się spać . Położyłam się na wygodnej kanapie z myślą że nie zasnę .

* O. Paula *
Wróciłem do salonu z gorącymi kubkami w rękach i co ujrzałem ?
Kinga usnęła na mojej kanapie.
Położyłem na stoliku gorący napój .
Podszedłem do Kingi.
Spała tak słodko, że nie chciałem jej przenosić ale musiałem .
Wziąłem jej kruche ciało na swoje ręcę i zaniosłem do sypialni .
Położyłem ją na łóżku .
Rozebrałem ją i nałożyłem na nią jakąś swoją koszulkę. Przecież nie będzie spać w sukience.
Nakryłem ją kołdrą a sam poszłem wziąc szybki prysznic .
Gdy się umyłem i założyłem bokserki rozdzwonił się mój telefon.
Szybko go odebrałem , żeby nie obudzić Kingi .
- Halo ?
- Kiedy odwieziesz Kingę ? - zapytał Ignaczak .
- No bo właśnie .... Ona zasnęła.
- Zasnęła . Tak sama z siebie ? - Igła chyba był trochę zdenerwowany .
- Tak .
- Dobra, dobra . Ja już wiem , co wy robiliście .
- Ale my nic . . . - chciałem się wytłumaczyć , ale nie dało się .
- Tak, tak . Tylko mi jutro ją odwieś całą i zdrową do domu ok ?
- Ok. Cześć .
- Cześć
Westchnąłem ciężko . Tak . Teraz . Trzeba będzie się z tego wywiazać . Tylko jak ?
Jutro tym się zajmieMY - pomyślałem .
Położyłem się obok Kingi i przytuliłem się ją do siebie . Ona jakby nie spała ( ale spała ) wtuliła się we mnie bardziej  .
Po chwili już byłem w Krainie Morfeusza.



------------------------------------------------------------------


Dodałam rozdział jak szybko się dało.
Nom. I tak to wygląda .
Ostatni tydzień ferii a już w poniedziałek szkoła.
Za szybko to zleciało .

Pozwoliłam sobie przedstawić grupy na MŚ 2014 :D

Ja z naszej grupy jestem zadowolona. A gr.4 to ,, grupa śmierci '' według mnie :P

Ceremonia była przepiękna . <3 p="">

Mamy ( duże ) szanse na wyjście z grupy . I mam nadzieję że tak się stanie . 

Chociaż to wszystko zależy od tego kogo powoła Antiga. 

Jak myślicie jaki to będzie skład ?

Co do rozdziału podoba Wam się ? 

Pozdrawiam i Całuję :*

Do następnego :D